Ağaçlar seyreldi, hava aydınlandı, derince bir nefes alıp Mırıltı'nın yüzüne baktı: bu bir yaratıktı, elleri, ayakları gözleri... tıpkı kendisine benziyordu. Mırıltı'nın çatık kaşlarını, kısık gözlerini elleriyle düzeltti, şimdi iyice kendine benzemişti. Onu sırayla tanıdığı herkese benzetmeye çalıştı. Sonra aklına bir fikir geldi: kendine bir arkadaş yapsaydı ya. Denedi, eğrildi, yamuldu. Bir türlü becerememişti.