Mesele bilinç, ruh ve duygularda. Tüm bunların debelenip durmasında. Ve hayat kısır bir döngü. Bu hep böyleydi. Kabul etmeli. Galiba şu da var ki sonuçlarını bildiğimiz hatalar yapmak bizi en nihayetinde insan kılıyor. Değil mi? Peki ya sonsuz döngü? Şu cyberpunk modülünün içerisine sıkışıp kalmış bedenlerden bahsediyorum. 2. hayat bu değil. Hele bu tam bir kriz ortamıdır ki söyleyeceklerimize merhem olsun. Duygulara ve hissiyata sunulan merhemlerden. Acılı ve ölümlü. Az tehditkâr fakat makül bir yaşam. İnsan gibi. Hissiyat gibi.