Modern dünya insan merkezli gelişme yapısı üzerine kurulu olmasından dolayı, hayvanlar bu sisteme adapte olmak zorunda bırakılmıştır. Modernleşme ile birlikte doğal yaşamlarını yerle bir ederek yok ettiğimiz hayvanlar ile kurduğumuz ilişkiler de değişmeye başlamıştır. Artık insanlar tarafından tasarlanmış ve antropomorfize edilmiştir. İnsanların kullanımına uygun hale getirilip tasarlanan hayvan imgesi, yapaylaştırılarak nesne konumuna getirilmiştir. Hayvan artık bir canlı olmaktan çıkıp laboratuvarlardaki malzemeler listesi arasına girmiştir, ayrıca yapılan deneylerde kobay olarak kullanılmaktan kurtulamamıştır. Yapılan çalışma ile hayvanlara uygulanan fiziksel, ruhsal ve psikolojik baskının karşısında empati yapmaktan aciz olan insanların safından çıkarak hayvanların tarafına geçilmiştir. Bu çalışma da; (…) Bütün bunlar nasıl oluyor? Sadist olmayan insanlar nasıl oluyor da bütün mesailerini maymunları hayat boyu sürecek depresyonlara sokmaya, köpekleri ölünceye kadar ısıtmaya, kedileri uyuşturucu bağımlısı yapmaya ayırabilir? Nasıl oluyor da sonra beyaz önlüklerini çıkarıp ellerini yıkıyor ve evlerine gidip aileleriyle yemek yiyebiliyorlar? (Singer,2018:134) Singer’in bu metninden yola çıkarak, David Degrazia’nın kaleme almış olduğu ‘Hayvan Hakları’ adlı kitabının 7.Bölümünde bulunan sayfaların üzerine, merkeze yerleştirilen mühürlenmiş göze, deneylerde kullanılan hayvanların yoğunlaşan duygu dolu gözleri füzenle resmedilmiştir. Deneylerde kobay olarak ve nesneleştirilmiş nesne olarak kullanılan hayvan imgesine olan tepkiyi yapılan olayın tekrarlanmasıyla oluşturulan tepkisizliğe ‘Koşullu Etik Körlük 1’ve ‘Koşullu Etik Körlük 2’ çalışmaları ile dikkat çekmek istenmiştir.