İmgenin melankolik yükünün, muamma/enigma ile izleyicide tekinsizlik ve mutlak bir hayal gücüne bırakılması resimlerimin tavrını belirlemektedir. portreler ve imgeler, bir ana sıkışmış hastalıklı bir dışavurum performansıdır. Tuval yüzeyi sanatçı ile izleyici arasındaki perdeli kestirilemeyen ancak iki tarafın da muammatik tecrübeleriyle tamamlanan bir imge sahasıdır.